Η αγάπη για το κυνήγι και τα όπλα, σε συνδυασμό με τα "φώτα" των σπουδών του Ελληνικού Στρατού, μετέτρεψε την γοητεία σε μεράκι και αναζήτηση για υψηλής ποιότητας υλικά με απώτερο σκοπό, την παροχή ενός τέλειου και λειτουργικού αποτελέσματος το οποίο εκτός από καλαίσθητο, θα αντέξει μέσα στον χρόνο.
Τρίτη 23 Ιουνίου 2015
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015
Χάραξη ψάθας και εφαρμογή λινελαίου.
Τα ξύλινα μέρη ενός όπλου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας του. Μαρτυρούν την καταγωγή του, συμπληρώνοντας τις "βούλες" στην μπάσκουλα και το μπλοκ των καννών. Σαν φυσική επέκταση, ένα καλοδουλεμένο κοντάκι διατυμπανίζει το μεράκι του τεχνίτη που το πήρε στα χέρια του και αποπνέει έναν επιβλητικό αέρα που σε κάνει να θέλεις να προσκυνήσεις μπροστά στο μεγαλείο της τέχνης ενός οπλομάστορα.
Σε αντίθετη περίπτωση, το "ότι να'ναι" και το "άρπα κόλλα", εκτός του ότι φαίνονται κραυγαλέα, φέρνουν μια αποστροφή και μετατρέπουν το τουφέκι σε ένα απλό σιδερικό.
Στις εικόνες που ακολουθούν αποτυπώνονται όλα τα παραπάνω, καθώς και η αποτυχημένη απόπειρα κάποιου αδαούς που επιχείρησε να συντηρήσει τα ξύλινα μέρη του St. Etienne Robust, εφαρμόζοντας βερνίκι με πινέλο και χαράζοντας με σκαρπέλο τις κύριες γραμμές της ψάθας κάνοντας την επαναχάραξή τους δύσκολη υπόθεση.
Το λινέλαιο έδωσε την χαμένη αίγλη στο κοντάκι και στον ξυστό και το όπλο αποκατέστησε μεγάλο μέρος του γοήτρου του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)